W Akademii Weltona, elitarnej męskiej szkole z internatem, rozpoczyna się kolejny rok szkolny. Do grona pedagogów dołącza nowy charyzmatyczny wykładowca języka angielskiego – John Keating. Czterem zasadom akademii, którymi są: tradycja, honor, dyscyplina i doskonałość, przeciwstawia inny sposób kształcenia i wychowania. Stara się wpoić uczniom miłość do poezji i ideę "carpe diem". Ciekawość świata, wrażliwość na literaturę piękną, umiejętność samodzielnego myślenia i chęć rozwijania indywidualnych pasji – to wartości, które próbują realizować jego uczniowie w tajnym klubie entuzjastów poezji.

Siódmoklasiści z zapartym tchem wyczekiwali na to, co ostatecznie zwycięży: restrykcyjnie przestrzegana tradycja czy prawo do marzeń, wolności i młodzieńczego buntu.

Wartym uwagi jest również fakt, iż twórcy sztuki spotkali się z różnymi wyzwaniami, nie tylko natury artystycznej, z uwagi na to, że widownia została usytuowana z obydwu stron sceny i praktycznie bez  żadnej infrastruktury teatralnej: sztankietów, zapadni, kurtyny, prawdziwych kulis itd. Te specyficzne warunki wywołały dużą kreatywność u odtwórców ról.  Mimo, iż na scenie dekoracja została ograniczona do minimum: biurko, kilka stołów i krzeseł, imitujących szkolną klasę, podesty i wysoka rampa, taka jaką można spotkać w skate parkach,  to należy stwierdzić, że efekt końcowy okazał się bardzo udany.

Przedstawienie jest z pewnością olbrzymim sukcesem młodych aktorów. Szóstka chłopców, bezbłędnie, z niebywałym wdziękiem i młodzieńczym wigorem zagrała swoje postaci, tak bardzo zróżnicowane charakterologicznie. Na scenie partnerowali im doświadczeni aktorzy. Na koniec zgromadzona publiczność wyraziła dla nich swoje uznanie gromkimi brawami.